Pierwszy
udokumentowany zapis historyczny Przeczy pochodzi z 1245 roku, nazywano wówczas wieś Persza. W roku 1300 wymieniona jest wieś Przędza. Jednak w 1322 roku zanotowano nazwę Arnoldi Villa, czyli Wieś Arnolda. W1564 roku ? Prystche. Podczas lokowania tej wsi na prawie niemieckim używano nazwy Arnsdorf i tak było do 1945 roku. Należy zaznaczyć, że jednocześnie obok niemieckiej nazwy w roku 1784 podawano i używano równolegle jej polską nazwę Przicza. Nazwa niemiecka Arnsdorf funkcjonowała do końca II wojny światowej. Zaraz po jej zakończeniu przez kilka lat używano nazwy Przędza. Nazwa naszej miejscowości charakteryzuje nam właściwości i wygląd krajobrazu, jego ukształtowanie. Osłania również motyw nazewniczy miejsc przez naszych przodków w czasie tworzenia osady. Bo cóż w staropolskim języku znaczyło słowo ?przecza?? Jest to poprzeczny zagon pola. Jest to stara żywotna forma słowotwórcza w nazewnictwie.

taką też nazwę nosi stacja kolejowa na bardzo ważnym szlaku kolejowym z Wrocławia do Katowic. To, że pociągi zatrzymują się na stacji Przecza podróżni mogą zawdzięczać rodzinie hrabiowskiej i mieszkańcom Skorogoszczy. Otóż to właśnie Skorogoszczanie w 1843 roku mieli historyczną szansę przeprowadzenia przez swoje ówczesne miasteczko kolei żelaznej, ale się na to nie zgodzili. Po kilku latach, gdy odległość do stacji kolejowej w Lewinie Brzeskim zaczęła im dokuczać postanowili postarać się bliższy przystanek kolejowy. Od chwili wybudowania w 1843 roku pierwszej linii kolejowej z Wrocławia do Opola dopiero po przeszło pół wieku wrocławska dyrekcja kolei wyznaczyła dogodniejszy (bliżej Skorogoszczy położony) przystanek kolejowy w Przeczy. Dziś wiemy, że na powściągliwości chłopów miejskich ze Skorogoszczy, w związku z planowaną u nich budową kolei najbardziej skorzystali mieszkańcy Przeczy. Stacja PKP służy podróżnym z okolicznych wiosek do dnia dzisiejszego. Po remoncie i modernizacji linii kolejowej i budynków kolejowych na początku XXI wieku, jest ładną wizytówką wsi.

Splendoru wsi
dodają, także jej wielowiekowe dzieje. W granicach wsi odkryto trzy stanowiska archeologiczne, w których znaleziono ślady osady neolitycznej oraz ślady osadnictwa wczesnośredniowiecznego i z przełomu XIV ? XV wieku. Jak już wspomniano wcześniej najstarsza udokumentowana wzmianka o Przeczy pochodzi z roku 1245. Wymienia się ją, także w 1300 roku oraz 1305 roku jako wrocławską biskupią wieś czynszową. W roku 1350 jako Wieś Arnolda. Z dokumentów z 1376 roku dowiadujemy się, że kościół w Przeczy wśród 28 innych kościołów należy do Archiprezbiteratu Niemodlińskiego. W 1447 roku poświadcza się istnienie tutaj wspaniałego kościoła i domu parafialnego, który został niestety zniszczony w czasie wojny trzydziestoletniej. W 1679 roku kościół w Przeczy określony jest jako w połowie zdewastowany. Natomiast Schematyzm z 1857 roku określa go jako zrujnowany. Mimo prób nie został nigdy odremontowany i popadł z roku na rok w coraz większą ruinę. Resztki tej nieistniejącej już dziś świątyni katolickiej były jeszcze widoczne w 1900 roku.
Dlatego od 1679 roku określany był jako kościół filialny parafi Skorogoszcz. Natomiast już w 1857 roku wymienia się w Przeczy kaplicę pogrzebową pod wezwaniem św. Barbary, w której do dzisiaj odnajdujemy elementy architektoniczne z XV i XVI wieku. To z tej kaplicy pochodzi środkowa część tryptyku z ok. 1400 roku, tworząca typową kompozycję ?czterech dziewic?. Obecnie tryptyk ten znajduje się w kościele Matki Boskiej Bolesnej ?Na Górce? w Opolu. Współczesny kościółek po jego rozbudowie za czasów proboszcza ks. Piotra Bekierza po poświęceniu w grudniu 2000 roku, służy mieszkańcom wsi, a 4 grudnia obchodzą uroczyście mszą odpustową święto swojej patronki św. Barbary.

W końcu XVI wieku
właścicielem dóbr ziemskich w Przeczy był Hans Mosch von Koppendorf, później w latach 1604 ? 1786 majątek oraz rezydencja były własnością hrabiów von Bees, a następnie należały do rodziny von Stosch z Lewina Brzeskiego. Majątek ten w 1843 roku przeszedł na barona von Ekardsteina, jego syn w 1858 roku sprzedał majątek niejakiemu Karlowi Weimarowi. Właścicielem, tej dawnej rycerskiej posiadłości w 1912 roku był Otto Heldt. W 1926 roku właścicielem był Konrad Bollert. Po wojnie utworzono PGR a obecnie Gospodarstwo Rolne, którym zarządza pan Marcin Płaczek.